นำเสนอการวิเคราะห์ความหมายของงานจิตรกรรมพุทธศิลป์ไทย ในวัฒนธรรมลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา (ระหว่างพุทธศตวรรษที่ ๑๙ ถึงปลายพุทธศตวรรษที่ ๒๔)และงานจิตรกรรมในวัฒนธรรมสุโขทัยและล้านนา ภายใต้กรอบความคิดที่ว่า จิตรกรรมไทยมีเนื้อหาตลอดถึงการจัดวางตำแหน่งภาพสัมพันธ์อย่างเป็นระบบกับผังและประเภทของอาคารนั้น มิได้เป็นเป็นแต่เพียงงานประดับตกแต่ง หรือเป็นภาพเล่าเรื่องอย่างสามัญเท่านั้น โดยศึกษาผ่านจิตรกรรมฝาผนังวัดพระศรีรัตนมหาธาตุลพบุรี ราชบุรี วัดพระราม วัดพระศรีรัตนมหาธาตุอยุธยา วัดราชบูรณะ วัดศรีชุม ศรีสัชนาลัย วัดอุโมงค์ วัดสุทัศนเทพวราราม วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ปราสาทขอม
เขียนโดย เสมอชัย พูลสุวรรณ
๑๙๙ หน้า
ขนาด ๒๐x๒๙ ซม.
มีภาพประกอบทั้งสี่สีและขาวดำ